Is er leven op Pluto, kan je dansen op de maan...?

4 dagen op ontdekkingstocht door de zoutvlaktes. 4 dagen enkel omgaan met de grillen en alle pracht van de natuur. Stevig ingeduffeld stappen we de 4x4 in, ons avontuur tegemoet! We delen de wagen met Carly en Andrew, een Amerikaans mountaineer-koppel waarmee we al snel een klik voelen.

De eerste dag rijden we door Sud de Lipez, wat lijkt op een vervolg van de bergen en stoffige wegen met cactussen die we tegenkwamen tijdens onze paardrijtocht. Het uitzicht is weids, de rotsen zijn groot. Buiten een aantal 4x4’s met andere toeristen is hier niets of niemand te bekennen. Of dat is gelogen: er zijn wel andere levende zielen te bespeuren. Lama’s en vicuñas zijn hier de koning. Vicuñas zijn de wilde dieren terwijl de lama’s allemaal een eigenaar hebben. Dat merken we al snel aan de kleurrijke linten waarmee ze zijn versierd. Een streepje kleur in het rode, dorre landschap. 

Na een ijskoude nacht waarin we slapen met al onze kleren aan, gewikkeld in een dikke slaapzak en alle beschikbare dekens zijn we klaar om verder te ontdekken. De tocht voert langs geisers die kraters lijken te hebben geslagen in de grond. We lijken wel op de maan te zijn! Of Mars. Alleszins een andere planeet, zoveel is zeker! Niet alleen de geisers maar ook de vulkanen zorgen voor wat warmte, en zo zitten we die dag in de vroege namiddag in zwemgerief in een thermaal ‘bad’. Rondom ons enkel een uitgestrekt berglandschap dat veel weg heeft van een woestijn. Waar het in het water aangenaam vertoeven is bij 38 graden, is het uit het water -15. Nog meer lagen kleren aan dus ‘s avonds, en allemaal samen zo dicht mogelijk bij een klein vuurtje kruipen dat tijdens het avondeten wordt aangestoken. 

De derde dag brengt vooral flamingo’s, gaande van heel licht roze-grijs tot knalroze met een gele bek. Ze tonen hun kunsten over de verschillende lagunes die we zien, die ook elk hun eigen kleur hebben. Wit, groen, roze en zwart. Voor het merendeel helemaal bevroren wat ons ertoe brengt voorzichtig te ‘schaatsen’. Dan zijn de flamingo’s er beter in! Ze vliegen behendig van een stukje water naar een stukje bevroren lagune, om daarbij sierlijk op hun poten te landen, al schaatsend. Hier kunnen we uren naar blijven kijken! Onderweg komen we Antonio nog tegen, de woestijnvos die hier leeft. Hij doodt geen flamingo’s maar als er eentje sterft van de kou, peuzelt hij die wel met plezier op. ‘s avonds zien we voor het eerst de Salar: een zee van zout waarboven we de zon zien onder gaan. Daarna wacht ons een verrassing van formaat: we slapen in een huis gebouwd uit zout! De tafel, de stoelen, de muren, de vloer, het bed… Alles is zout! 

Voor dag en dauw vertrekken we naar La Isla, een soort eiland vol cactussen middenin de Salar. Een stevige klim zorgt voor wat warmte in ons lijf dat verder helemaal bevroren is en brengt ons naar een uitzichtpunt waar we wachten op een van de meest spectaculaire zonsopgangen. Onze tenen en handen gloeien van de pijn door de kou, maar wat is het hier mooi!? Na een stukje cake gemaakt door onze lieftallige kokkin die mee reist, blijven we rondhangen op de Salar. De stilte, de rust… Overal waar je kan kijken: zout. 1200km2 ver, op het diepste punt tot 120m diep. Een verborgen wereld op zichzelf. 

Eens terug in de bewoonde wereld moeten we afscheid nemen van zowel de rust die de natuur bood als onze nieuwe vrienden. Zij gaan nu een berg beklimmen, wij denken even na over onze plannen. We wilden nog een paar lange wandelingen maken maar wanneer Google ons zegt dat de temperatuur -15 graden blijft én zal aanvoelen als -25, besluiten we dat toch even te herbekijken. Benieuwd waar een volgend avontuur ons heen brengt! 

Liefs,

Brecht & Jolien